شهرستان ادب: ایرج میرزا از شاعران مطرح و مؤثر عصر قاجار و عصر پهلوی است. با وجود سابقه‌ای که از وی به علت ابهامات و اشکالات عقیدتی‌اش در ذهن مخاطبان ادبیات وجود دارد، شاید مخاطبان عمومی کمتر با اشعار مذهبی وی آشنایی داشته باشند. از جملۀ این اشعار، شعر خوبی است که ایرج میرزا برای حضرت علی اکبر (علیه السلام) سروده است؛ زیبایی و سلامت محتوا و ساختار این شعر ایرج، مؤلفه‌ای است که در بعضی از اشعار مدعیان شعر آیینی امروز که در اعتقادات از آن ابهامات مبرا هستند، دیده نمی‌شود. به مناسبت روز هشتم محرم، که در مراسم سنتی مذهبی ما روز حضرت علی اکبر نامیده می‌شود، به خوانش این شعر خوب می‌پردازیم:
رسم است هر که داغ جوان دید، دوستان رأفت برند حالت آن داغدیده را یک دوست زیر بازوی او گیرد از وفا وان یک ز چهره پاک کند اشک دیده را آن دیگری بر او بفشاند گلاب قند تا تقویت شود دل محنت کشیده را یک چند دعوتش به گل و بوستان کنند تا برکنندش از دل، خار خلیده را القصه هرکسی به طریقی ز روی مهر تسکین دهد مصیبت بر وی رسیده را آیا که داد تسلیت خاطر حسین چون دید نعش اکبر در خون تپیده را؟ آیا که غم‌گساری و اندُه‌بری نمود لیلای داغدیدۀ محنت‌کشیده را بعد از پسر دل پدر آماج تیغ شد آتش زدند لانۀ مرغ پریده را
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز