دو شعر نیمایی مرتضی امیری اسفندقه برای انتخابات مجلس

شهرستان ادب: در هیاهوی لیست‎ها و تبلیغات انتخاباتی خواندنی دو نیمایی انتخاباتی مرتضی امیری اسفندقه حس و حال و هوای جدیدی را در ریه‎های انباشته از آلودگی هوا می‎آورد.

شعر نخست:

دیروز

بر سینه‌ی دیوارهای زخمی شهر

عكس شهیدان بود

امروز عكس نامزدها

آن عكس‌ها دیروز،

بی جلوه‌های ویژه،

بی‌ژست،

فوری ولی شفاف!

مانند عكس كودكان معصوم

آن عكس‌ها –دامادهای حجله‌ی جنگ و جنون–

آن برگزیده نازنینان

در انتخاباتِ شهادت

با رأی بالای ملائك...

این عكس‌ها امروز اما،

عكس‌های رنگی مات!

این چشم در راهان روز انتخابات!


دنبال آن عكس جوانم

آن عكس خاكی

با آن دو چشم تیر خورده

گیلاس‌های سرخ هم‌زاد

دنبال آن عكس غریبم

آن عكس خاموش

آتشفشان آه

عكسی كه در زیر فشار این همه عكس

فریاد دارد می‌زند، فریاد، فریاد

جرم است یا نه،

هر چه بادا باد!

من به شهیدان رأی خواهم داد!

شعر دوم:

گاه پیش آمده مخالفِ تو بوده‎‌ام

با وجودِ آنکه با تمامِ دل

جوش می‎زدم برای تو

همچنانکه گاه

با وجودِ اینکه سخت از تو چشم می‎زدم

موافقِ تو بوده‎ ام

این زمان حلول کرده‎‌ای تمام در نگاهِ بی نقابِ من

شاعرانه و به شور

مثلِ انفجار نور

آه! انقلابِ من

رشته‎ای به گردنم فکنده‎‌ای

می‎کشی مرا به تنگِ لحظه‎‌های بازخواست

لحظه هایِ کو؟ چرا؟ چه شد؟ کجاست؟

می‎کشی مرا به چپ

می‎کشی مرا به راست

می‎کشی مرا به هر کجا که میلِ حضرتِ شماست

این زمان اگر چه از سلوکِ من

خاطرِ تو شاد نیست

مثلِ تو کم است و مثلِ من

زیاد نیست

بحث بحثِ انتخابِ اعتقادِ توست

بحثِ رأیِ اعتماد نیست

این زمان

آه! این زمان

نه مخالفِ تو ام

نه موافقِ تو ام

عاشقِ تو ام