یادداشت محمدرضا شرفی خبوشان درخصوص «علی‌اصغر عزتی پاک»

شهرستان ادب به نقل از روزنامه‌ی قدس: عزتی پاک در سن پختگی یک نویسنده به سر می‌برد. او جزء معدود کسانی است که در نقد جریان داستان نویسی پس از انقلاب موفق است و به طور دقیقی با ادبیات داستانی ما آشنایی دارد. نکته حائز اهمیت درباره شخصیت عزتی پاک تلاش او برای ارتقای جنبه داستان‌نویسی کشور در عین اشتغال به نویسندگی است. این دو جنبه او را از سایر نویسندگان جدا می‌کند.گاهی یک نویسنده فقط می‌نویسد اما یک نویسنده دیگر به غیر از نوشتن با نقشی که بر عهده می‌گیرد در حوزه ادبیات داستانی کمک می‌کند ما از آن چیزی که بودیم، بهتر شویم. نکته مهم در این دغدغه مقدس این است که این تلاش باید بدون مرزبندی و برخورد سلیقه‌ای صورت بگیرد، روحیه‌ای که در عزتی پاک به معنای واقعی کلمه به چشم می‌خورد. او وارد حوزه توانمندسازی ادبیات ما شده است، بدون اینکه کمترین تبعیضی برای نویسندگان مختلف قایل شود.

اعتقاد و باور عزتی پاک مثال زدنی است و نگاهش بشدت عدالت محور است. یعنی هر کس توان نوشتن دارد و باور دارد نوشتن می‌تواند به زیستن ما ایرانیان کمک کند عزتی پاک بدون اینکه بداند او کیست و چه فکری دارد، سعی می‌کند او را کمک کند و این دست‌گیری با حضورش در شهرستان ادب به خوبی نمایان است؛ با طرح و پیاده کردن برنامه‌های هدفمندی که برگزار می‌کند. 
محصول کار او را به عینه می‌توان دید. نتیجه حضور عزتی پاک در تولیدات ادبیات داستانی این ادعا را ثابت می‌کند. آثار تولید شده در مدرسه رمان تاکنون جایزه‌های معتبری را به دست آورده و هر کدام‌شان پنجره‌ای رو به ادبیات داستانی باز کرده است.
عزتی پاک جزو آن دسته نویسندگانی است که برای نوجوانان و کودکان هم قلم می‌زند. در واقع او خلأ موجود در این حوزه را به خوبی درک کرده و در دوره‌ای که چرتکه کمیت آثار ادبی در حوزه نوجوانان بشدت به نفع آثار ترجمه‌ای است که رنگ و بوی فرهنگ ما را ندارد، وارد این حوزه شده و آثار برجسته‌ای از خود به یادگار گذاشته است.
ما نویسندگان برجسته‌ای در حوزه کودک و نوجوان داریم اما این تعداد کم است و باید بیشتر از این‌ها نویسنده حوزه کودک و نوجوان داشته باشیم.
ورود علی اصغر عزتی پاک به این حوزه هم درخشان است. «موج فرشته»، «باغ‌ کیانوش»، «باغ‌های همیشه بهار» و... نشان دهنده این موفقیت است. این مسئله‌ای است که ما نویسندگان باید از وی بیاموزیم. 
علی اصغر عزتی پاک بشدت انسان اخلاق مداری است؛ هم از کنش‌های بیرونی‌اش و هم از آثار خودش می‌توان این اخلاق مداری را مشاهده کرد. او تلاش می‌کند در آثارش نور زندگی را هرچه بیشتر به زندگی اطرافیان بتاباند.
برخی نویسندگان با توجه به مؤلفه‌های خاصی با یک سبک قلم می‌زنند، که به اصطلاح کارشان کالبدی می‌شود و چه بسا محتوا را هم در این میان نادیده می‌گیرند؛ اما برخی از نویسندگان هم هستند که با محتوا و درون مایه، فرم خاصی به اثر خود می‌بخشند، یعنی نویسنده در هر اثرش ثابت می‌کند که فرم ویژه‌ای مخصوص به همان اثر دارد و با نوعی آگاهی دست به قلم می‌زند. اینجا پندارهای فرم اندیشی بسیار عقب‌تر از نویسنده است؛ چرا که فرم یک مسئله ذاتی است که با محتوا عجین می‌شود. 
عزتی پاک دغدغه فرم و محتوا ندارد، چرا که به مرحله‌ای از پختگی رسیده که در آن، فرم و محتوا دست و پای نویسنده را نمی‌بندد و تابع نویسنده است.
آرزو می‌کنم عزتی پاک‌های ما زیادتر باشند و هر سال عزتی پاک‌های دیگری هم به آن‌ها اضافه شوند.