هادی خورشاهیان: «با نوشتن ناخودآگاه را به خودآگاه تبدیل می‌کنیم»

شهرستان ادب به نقل از روابط عمومی حوزه هنری استان همدان: هادی خورشاهیان، نویسنده‌ «برهنه در برهوت» درباره‌ عادت‌های نوشتاری خود گفت: پیش از نوشتن یک اثر، طرح مشخصی ندارم و برای نوشتن یک اثر «وقت زیادی» نمی‌گذارم، فقط می‌نویسم. به بازنویسی هم اعتقادی ندارم؛ زیرا اگر نوشته‌ ظرفیت آن را داشته باشد، همان بار اول که نوشته شده، خواندنی است، اگر هم نداشته باشد با صدبار بازنویسی هم چیزی نمی‌شود.
خورشاهیان در این نشست که با حضور اعضای کارگاه‌های داستان پیشرفته و رمان حوزه هنری استان همدان و با مشارکت مؤسسه فرهنگی و هنری شهرستان ادب برگزار شد، ادامه داد: همه‌ ما می‌توانیم بنویسیم، چون می‌توانیم حرف بزنیم. همه‌ ما حداقل یک بار داستانی را برای کودکی گفته‌ایم و من برخی از این داستان‌ها را به کتاب تبدیل کرده‌ام.
خورشاهیان افزود: نویسنده‌ حرفه‌ای کسی است که دائم در حال نوشتن است نه کسی که از طریق نوشتن ارتزاق می‌کند، و این فرد باید بتواند در هر ساعت از شبانه‌روز که بخواهد، قادر به نوشتن باشد و این کار از آشپزی کردن هم آسان‌تر است.
این منتقد ادبی در ادامه با اشاره به اینکه برخی از نویسندگان وقتی می‌نویسند به این فکر می‌کنند که فلان منتقد یا نویسنده از اثر خوشش بیاید و برخی دیگر به فلان قشر جامعه توجه می‌کنند اما خودش هیچ کدام را توصیه نمی‌کند، گفت: وقتی می‌نویسیم که حرفی برای گفتن داریم؛ خود من وقتی اثری را می‌نویسم، هیچ قراردادی ندارم و برای پیداکردن ناشر هم سختی می‌کشم.
خورشاهیان که بعد از این صحبت خود با سوالی از طرف حاضران مواجه شد مبنی بر اینکه «با این اوضاع نشر اصلا چرا بنویسیم؟»، گفت: سالانه 25هزار نفر در ایران در اثر تصادفات جاده‌ای جان خود را از دست می‌دهند اما ما همچنان سفر می‌رویم. برای نوشتن هم این احتمال را باید درنظر بگیریم که بالاخره یک کتاب خوب خواهیم نوشت. ضمن اینکه این نوشتن‌ها یک کارکرد دیگر هم دارند، چون ما خیلی چیزها را هنگام صحبت‌کردن کشف می‌کنیم، در نوشتن هم به همین صورت است؛ خیلی چیزها در ناخودآگاه ما بوده و با نوشتن آن را به خودآگاه می‌آوریم.
هادی خورشاهیان که 84 اثر چاپ‌شده را در کارنامه‌ خود دارد با اشاره به فرآیند سخت چاپ کتاب گفت: ما باید تا حدودی خودمان به چاپ آثارمان کمک کنیم و این، چیز بدی نیست، شما وقتی به دنبال پیداکردن شغلی برای خودتان می‌روید هم همه‌جا شما را نمی‌خواهند حتی به عنوان شاگرد بقال؛ کسی دنبال ما نمی‌آید، علی رغم ارتباطات بسیار گسترده ام در حوزه‌ نشر اما بازهم یکی از آثارم را به 5 ناشر سپردم و هیچ‌کدام آن را چاپ نکردند.
در پایان نشست، افراد حاضر به بیان دیدگاه خود درباره جدترین اثر چاپ‌شده‌ این نویسنده پرداختند که روان‌خوانی اثر، نام خوب کتاب، شخصیت‌های خوب، رویدادهای خوب، و باورپذیری شخصیت‌ها از نقاط مثبت اثر؛ و کم بودن «نگو و نشان‌بده‌ها» در اثر، اضافه بودن برخی شخصیت‌ها و حتی برخی از اتفاقات در داستان با وجود پردازش بسیار خوب آن‌ها، جای خالی عمل در گفت‌وگوها، و عدم استفاده‌ی بهینه از راوی دانای کل را نیز از ضعف‌های اثر برشمردند.