قاعدۀ عشق | شعری از پروانه نجاتی

برای ماهی مبهوت، آب بی‌معنی‌ست
برای شب، هوس آفتاب بی‌معنی‌ست

برای باغچه در سردِ سایه روییدن
برای زنجره، زنجیر خواب بی‌معنی‌ست

برای خیل مترسک که خالی‌اند از دل
خیال و خاطره و اضطراب بی‌معنی‌ست

کسی که قاعده عشق را نمی‌فهمد
برایش آتش و اشک و شتاب بی‌معنی‌ست

زبان که بند بیاید، که بغض باز شود
میان گریه، سؤال و جواب بی‌معنی‌ست

لهیب شعله دوزخ به عاشقان نرسد
برای سوخته، ترس از عذاب بی‌معنی‌ست

بدون اینکه بخواهیم پیش می‌آید
برای فرصت عشق، انتخاب بی‌معنی‌ست