شعر

شعر علی معلم دامغانی برای میلاد حضرت زهرا (س)

صبح میلاد تو در شعبِ ‌ابی‌طالب بود

21 فروردین 1394 | 19:48

محمدعلی معلم دامغانی شعر برای میلاد حضرت زهرا

شبِ روزی که سر آمد شب و شب غالب بود | صبح میلاد تو در شعبِ ‌ابی‌طالب بود | در دل خشک‌ترین خاک خدا دریا زاد | شادیِ شمس و قمر آینه‌شان زهرا زاد

در پی درگذشت حاج علی آهی

تسلیت به استاد حسین آهی

21 فروردین 1394 | 00:26

تسلیت حسین آهی علی آهی

شهرستان ادب این واقعه را به عموم دوست‎داران اهل بیت، به خصوص فرزند آن مرحوم، یعنی شاعر و ادیبِ گرانقدر استاد حسین آهی تسلیت می‎گوید.

طنزی انتقادی از محمدکاظم کاظمی

با تمام نیرو

16 فروردین 1394 | 13:16

محمدکاظم کاظمی ادبیات مقاومت یمن شعر برای همبستگی با مردم یمن

هرچند زار و زردیم ما با تمام نیرو | آماده‌ی نبردیم ما با تمام نیرو | با مرکب کرایی در کوچه‌های بن‌بست | عمری است رهنوردیم ما با تمام نیرو

ترانه‎ای از محمدعلی بهمنی در سالروز تولدش

بهار بهار، صدا همون صدا بود

16 فروردین 1394 | 01:48

بهاریه محمدعلی بهمنی شعر برای فصل بهار ترانه موسیقی

همزمان با سالروز تولد محمدعلی بهمنی و تبریک آن، ترانه‌ی معروف «بهار بهار» را به پرونده‌ی بهاریۀمان پیوند می‌زنیم و آن را سبزتر می‌کنیم؛ ترانه‌ای از محمدعلی بهمنی که توسط چند خواننده هم خوانده شد و حتماً به گوشتان آشناست

اشعار کوتاه بهاری

یک سبد شعر بهاری

15 فروردین 1394 | 23:58

علیرضا قزوه محمدامین اکبری بهاریه شعر برای فصل بهار زهرابختیاری نژاد مریم حقیقت زهرا وادی پور خانم اصغران

هوای دلکش از ایلش بگیریم | شکوفه پای زنبیلش بگیریم | صدای پای فروردین می‌آید | بیا ا‌ین بار، تحویلش بگیریم

یادداشتی از احمدرضا رضایی

«از سکوت و حیرت»، یادداشتی بر سلوک شعری میلاد عرفان پور

15 فروردین 1394 | 05:53

میلاد عرفان پور ناخوانده پادشهر احمدرضا رضایی

اَشعَرُ کَلِمهٍ تَکَلَّمَ بها العربُ کلمهُ لَبیدٍ: الا کُلُّ شیءٍ ما خَلا اللهَ باطلٌ. دوران ما، دوران آشکار شدن و تظاهر است و این اتفاق در تمامی فرقه‌ها و دسته‌ها رخ می‌دهد و تکاپوی رسیدن به نقشی آشکار و چهره‌ای موجه، منجر به ایجاد فرد منتشر خواهد ...

غزلی از مرتضی حیدری آل‎کثیر

تقدیم به حضرت ام‎البنین (س)

14 فروردین 1394 | 11:15

شعر آیینی مرتضی حیدری آل کثیر شعر برای حضرت ام البنین

آسمان را مچاله کرد و گریست، یاد ِمنظومۀ جوان افتاد | اشک‎هایش شهاب شد غلطید، و در آن سمت کهکشان افتاد | رو به تسبیح آفتاب نشست، دانه‎دانه غروب را نخ کرد | تو مگر تشنه نیستی پسرم؟ لب بزن، آتش از دهان افتاد