شعری از علی داودی
«دهانی در آب» | در همدردی با سیل‌زدگان
25 فروردین 1398
14:13 |
0 نظر
|
امتیاز:
5 با 3 رای
شهرستان ادب: همدردی با سیل‌زدگان کشورمان، مضمون تازه‌ترین سرودۀ علی داودی است. شما را به خواندن این سپید زیبا دعوت می‌کنیم:
نه فرستاده‌ای از کوه بود
نه بلایی از آسمان
شیرهای زیادی باز مانده بود و آب وحشی شده بود
حوض‌ها پر بود
کوزه‌ها پر
کاسه‌ها
- چشم‌ها -
خواب می‌دیدند؛ آب می‌آمد!
ما تماشا بودیم به تلوزیون
-تنگ شیشه‌ای بزرگی که تمام شهر در آن شناور بودند
زل زدیم
ریخت به یخچال
گوشت‌های منجمد را آب کرد
و مرغ‌های پرکنده را پرواز داد
نفوذ کرد به کمد لباس
قلبمان در جیبمان می‌زد تا قایق‌ها راه بیفتند
***
حالا
سیل دست برده است در متن خبر
در گل آلود صداهامان
شناوریم چون دهانی در آب
با کلماتی بی‌مسئولیت
که گردن نمی‌گیرند شکستن صدها را
که قیمت ما را پایین و بالا می‌کنند
غر
و
لندیم
غر غر غر غررر
می غرد موتور این کشتی کهنسال
نوح نیست
و حیوانات طبقه پایین را لگد می‌زنند
ما غیبتیم
ما اعتراضیم به هیچ
سازشیم با تدریج
گذرانیم با خشم
دنبال نمی‌دانم در هزار سو
«ما بی‌چرا زندگانیم»
باشد که مگر سیل خبری از ما بگیرد
نظرات
در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.