شهرستان ادب: با نزدیک شدن به سالروزِ درگذشت پیشوای انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی، عکسها، نواها و شعرهایی که آنروزها به سوگِ امام نشسته بودند در خاطرات زنده میشوند. استاد محمدعلی بهمنی غزلسرا و ترانهسرای بی بدیلِ سرزمینمان از جمله شاعرانی است که آنروزها همراه با دیگر شاعران انقلاب، غزلی زیبا در سوگ امام خمینی سرودند. این شعر را به نقل از کتاب «غزل زندگی کنیم» باز میخوانیم:
زنده‌تر از تو کسی نیست، چرا گریه کنیم؟ مرگ‌مان باد و مباد آن که تو را گریه کنیم هفت پشتِ عطش از نام زلالت لرزید ما که باشیم که در سوگ شما گریه کنیم؟ رفتنت آینهی آمدنت بود، ببخش شب میلادِ تو تلخ است که ما گریه کنیم ما به جسم شهدا گریه نکردیم، مگر می‌توانیم به جان شهدا گریه کنیم؟ گوش‌ِ جان باز به فتوای تو داریم، بگو با چنین حال بمیریم و یا گریه کنیم؟ ای تو با لهجهی خورشید سرایندهی ما ما تو را با چه زبانی به خدا گریه کنیم؟ * آسمانا! همه ابریم گره خورده به‌هم سر به دامانِ کدام عقده‌‌گشا گریه کنیم؟ باغبانا! ز تو و چشم‌ِ تو آموخته‌ایم که به جان‌تشنگیِ باغچه‌ها گریه کنیم
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز