«سکوت کاهگلی» صدایی تازه و مبارک در شعر است/ میلاد عرفانپور

این یادداشت که «سکوت کاهگلی، صدایی تازه و مبارک» نام گرفته به شرح زیر است:

دارم پی یک گیر و دار تازه می‌گردم

این روزها با این که خیلی هم گرفتارم

همین بیت و امثال آن کافی ست تا سکوت کاهگلی را ، صدایی تازه و مبارک ، در شعر امروز بدانیم. صدای تازه‌ای که به گوش حساس ذوق، خوش می‌آید و مژده طنین انداختن صداهای ماندگارتری در شعر امروز را با خود دارد.

در سکوت کاهگلی با شعری مواجه می‌شویم که شاید مهمترین خصیصه آن ،فراوانی توجه شاعر به پیرامون خود است. این پیرامون، گاه  چهره اجتماع است و گاه معانی پیرامون انسان و ذهنیت اوست. شاعر همانگونه که به عینیات حیات و جلوه های ملموس آن، می‌پردازد، گاهگاهی سرکی به عالم درون می‌زند.

تنوع احوال شعرهای این مجموعه، اماره‌ای ست که توان شاعر در ساحات متعدد را نشان می‌دهد. در این مجموعه به همان مقدار که از عشق سخن رفته، حتی شاید بیش از آن به انتقاد اجتماعی بها داده شده است. همان میزان که از لطافت کلام و طبع در سکوت کاهگلی اثر می‌بینیم باید به انتظار کلام حماسی و استوار نیز باشیم. از دیگر خصیصه‌های روشن این مجموعه تنوع قابل توجه در واژگان و گستره کارآمد دایره واژگانی شاعر است. ضمنا نباید از این دقیقه گذشت که شاعر ما ترک‌زبان است و از پس سرودن در زبان فارسی به نسبه خوب برآمده است.

طبیعی است که گذر زمان نیز طبع رضا شیبانی را در شعر فارسی و ساختار زبانی آن محکم تر از پیش خواهد کرد. سکوت کاهگلی، تجربه نخست شاعر بوده و با این حال فراتر از انتظار است و گام نخست استواری برای شیبانی خواهد بود. نوشتن درباره دقایق و نقد صوری و معنوی این اثر ارزشمند مجال بیشتری می‌طلبد اما  روشن است که چنین آثاری همانگونه که ارزش خواندن دارند، ارزش بررسی و واکاوی بیشتر را نیز خواهند داشت.

میلاد عرفانپور

منبع:

خبرگزاری فارس