شهرستان ادب: نخستین جلسه‌ی شعر آفتابگردان‌ها در ماه مهر، روز چهارشنبه نهم این ماه، در محل موسسه‌ی شهرستان ادب برگزار شد. در ابتدای این جلسه، میلاد عرفان‌پور، در خصوص «همایش بین‌المللی آفتاب شاعران» اطلاعاتی را ارائه داد؛ این همایش با موضوع کودکان مظلوم جنگ و با حضور شاعرانی از کشورهای فلسطین، عراق، پاکستان، ژاپن، آلمان، آرژانتین و کشورهای بسیار دیگر حضور داشتند و توسط سازمان مناطق آزاد برگزار شده‌است. محمدامین اکبری، خبر دیگری در خصوص بازار کتاب در این جلسه داد: نوزدهم مهرماه، جلسه‌ی نقد و بررسی کتاب «مثنوی دانشجویی» که مجموعه‌ای از شعرهای طنز عباس احمدی است، در دانشکده‌ی علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار خواهد شد.
سپس علی‌محمد مودب، صحبت‌هایی برای شاعران جوان داشت: «آنچه که شاعران جوان هرچه زودتر و سنین جوانی به آن برسند، رشد آن‌ها تسریع می‌شود، نگاه آن‌ها به شعر و شناخت آن است. برای مثال، بحث رویا در روایات اسلامی، به آن پرداخته شده‌است و جای خالی آن در شعر و ادبیات ایران خالی است؛ باید شاعران باتجربه، شمه‌هایی از این لطائف رویارویی ائمه با شیعیان را به شاعران جوان نشان دهند تا به این وسیله، آن‌ها این عناصر را در شعر خود بیاورند.»
اولین شعری که در این جلسه خوانده‌شد، توسط آقای فریدون شمس بود. وی غزلی عاشقانه با این مطلع خواند:
دوباره در سر خود شور دیگری دارم
در آشیانه‌ی عشقم کبوتری دارم...
پس از خواندن این شعر، شاعران با اشاره به اینکه این شعر، نسبت به سایر شعرهای دیگر وی دارای تکلف بیشتری است، بر این نکته صحه گذاشت که این شعر، شعری بسیار قوی و دارای ویژگی‌های مثبت بسیاری است. شعر بعدی، پس از وقفه‌ای که برای خواندن نماز مغرب و عشا به وجود آمد، غزلی توسط سیدعلی شاه‌چراغ خوانده‌شد:
نقش چیره‌دست که این صحنه را کشید
ما را جدا کشید، شما را جدا کشید...
محمدحسین نعمتی، در خصوص این غزل، انتخاب ردیف و قافیه‌ی مناسب که به محتوای شعر کمک می‌کند، را مورد تحسین قرار داد. شاعر بعدی، امیر مرادی بود که چندین رباعی برای حاضرین خواند:
با من روزی شکفت چشمان کسی
برخاست سبک پرنده‌ی جان کسی
من سیب رسیده‌ی درختی دورم
دستی بتکاندم به دامان کسی
***
از بس هستی نمی‌شود نشنیدت
از بس مستم که می‌شود رقصیدت
ای عطر شکفته! آی سرشار شگفت!
از دست کدام شاخه باید چیدت؟
پس از این، مهدی صانعی، غزلی را با این مطلع تقدیم حضار کرد:
سحرها آرزو کردم تو را و، شامگاهان هم
برایم نقطه‌ی آغاز بودی، خط پایان هم...
مطلع خوب مورد استفاده در این شعر، انتخاب مناسب قافیه، ردیف و واژه‌های این غزل، از جمله ویژگی‌هایی بود که مورد ستایش قرار گرفت و مقطع نامناسبی که در این شعر مورد استفاده قرار گرفته‌است تنها نکته‌ی منفی‌ای بود که در خصوص این شعر بیان شد.
سپس، محمدامین اکبری، دو شعر نیمایی برای حاضران خواند:
برای درک آسمان
به چشم‌های تو پناه می‌برم
به چشم‌های تو
که آسمان خیس را
درون خود خلاصه کرده‌است
***
پابه‌پا نکن
این‌قدر میان رفتن و نرفتنت نمان
بمان...
محمدحسین نعمتی در خصوص این شعر، بر اهمیت انتخاب درست نخستین کلماتی که در شعر نیمایی می‌آید صحه گذاشت.
پس از این، آقای استکی، غزلی با این مطلع خواند:
بی‌تو در آخر هر سال خزان می‌آید
پیرکردن فقط از دور زمان می‌آید...
بعد از خوانش این شعر بدون اینکه شعر نقد شود، مجید صحراکارها غزلی برای مردم غزه با این مطلع را تقدیم حاضرین در جلسه کرد:
به خیر می‌گذرد داستان ما و شما
اگر فراق بیفتد میان ما و شما...
ویژگی مهم این شعر –یعنی تاریخ مصرف نداشتن و ازلی و ابدی بودن- بسیار مورد ستایش قرار گرفت. علی‌محمد مودب، پس از مورد تمجید قرار دادن این شعر، اشاره کرد: «موضوعاتی مانند جنگ و مانند آن، ظرفیت‌هایی دارد که ما از آن کمتر استفاده می‌کنیم. مثلا خانم ژولیا پترس، سخنرانی سیدحسن نصرالله را به صورت اثری ادبی و موسیقیایی خاص تبدیل کرد یا بچه‌ی چهارساله‌ای که خطابه‌ای داشت و چند ساعت بعد از آن شهید شد، می‌تواند مایه‌ی خوبی برای سرودن شعر باشد.»
محمدحسین نعمتی، در تاکید و تکمیل سخنان آقای مودب، تصریح کرد: «برای شاعر، اینکه هویتی که از شعر برای خودش می‌سازد، بسیار مهم است. این هویت شعری که در ذهن شاعر نقش بسته‌است، هرچقدر قوی‌تر باشد، شاعر در شعرهای خود موفق‌تر است و جرات سرودن شعر و بروز خلاقیت را به وی می‌دهد.»
شعر بعدی، توسط آقای پورطهماسبی خوانده شد. مطلع این غزل را در سطور زیر می‌خوانید:
باید از دنیا گذشت اما گذشتن ساده نیست
بی‌تولای تو از دنیا گذشتن ساده نیست...
سپس، بدون اینکه این شعر نقد شود، محمدحسین نعمتی، به عنوان حسن ختام این جلسه، شعری نیمایی را تقدیم آفتابگردان‌های حاضر در جلسه کرد:
بر چهره‌ات غبار نشسته
ها می‌کنی و یکسره می‌خواهی
لختی غبار آینه‌ها را
با روزنامه‌ای بزدایی
اما یکباره تیترهای درشت و سیاه
بر چهره‌ات خراش می‌اندازد...
این جلسه، بعد از دو ساعت صحبت تخصصی حول محور شعر و غزل، در ساعت نوزده به پایان رسید و محمدحسین نعمتی، از حاضرین دعوت کرد تا در جلسه‌ی بعدی که در همین روز برگزار خواهد شد، شرکت به عمل آورند.