شهرستان ادب: مقام استاد محمدعلی بهمنی به عنوان یکی از برترین غزلسرایان معاصر و همچنین محبوبترین شاعران این روزگار بر عام و خاص پوشیده نیست. از مجموعه آثار ماندگار ایشان میتوان به «گاهی دلم برای خودم تنگ میشود» و «شاعر شنیدنی است» اشاره کرد. «غزل زندگی کنیم» نیز گزیده‌ای از شعرهای ایشان است که در سال ۹۲ منتشر شد.
دو سال پیش، در نخستین «شبهای شعر انقلاب» با همت و ایدۀ موسسۀ شهرستان ادب و همکاری چند نهاد دیگر در تهران، اصفهان و شیراز برگزار شد. فیلم و متنی که در ادامه میآید، شعرخوانی و متن یکی از شعرهایی است که استاد بهمنی در این نشست فرهنگی اجرا کردند.
غزل استاد محمدعلی بهمنی
نتوان گفت که این قافله وا‌می‌ماند
خسته و خُفته از این خیل جدا می‌ماند
این رَهی نیست که از خاطره‌اش یاد کنی
این سفر همرَهِ تاریخ به‌جا می‌ماند
دانه و دام در این راه فراوان اما
مرغ دلسیر زِ هر دام رها می‌ماند
می‌رسیم آخر و افسانۀ واماندنِ ما
همچو داغی به دل حادثه‌ها می‌ماند
بی‌صداتر زِ سکوتیم، ولی گاهِ خروش
نعرۀ ماست که در گوش شما می‌ماند
بروید ای دلتان نیمه! که در شیوۀ ما