شهرستان ادب: به مناسبت آغاز ماه محرم و سالروز تولد حسین منزوی، شما را با یک قصیده زیبا از این شاعر زنجانی که در مدح اباعبدالله سروده شده‌است، به بازدید از پرونده ادبیات عاشورایی دعوت می‌کنیم.
ای تکنواز نابغه نینوا، حسینوی تکسوار واقعه کربلا، حسین
ای از ازل نوشت سواد سرشت خویشبا سرنوشت غربت خود آشنا، حسین
هم جای فدای راه وفا کرده، هم جهان،هم جان و هم جهان به وفایت فدا، حسین
از امن و عافیت؛ به رضایت جدا شدیچون گشتی از مدینه جدت، جدا حسین
یک کاروان ذبیح، به همراه داشتیاز فطرت خجسته شیر خدا، حسین
یک کاروان اسیر به همراه داشتیاز عترت شکسته دل مصطفا، حسین
جانبازی ات به منزل آخر رسیده بوددر کربلا که خیمه زدی و سرا، حسین
وز آستین لعنت ابلیس رسته بوددستی که رگ گسیخت ز خون خدا، حسین
شسته است خون پاک تو، چرک جهان همهتا خود جهان چگونه دهد، خونبها، حسین
در پیش روی سب و ستم، خیزران چه کردبا آن سر بریده به جور از قفا، حسین
کامروز هم تلاوت قرآن رسد به گوشزان سر که رست چون گل خون بر جدا، حسین
چاک افق رسید به دامان آسمانوقتی فلک گرفت به سوکت عزا، حسین
حتا کویر تف زده را ، اشک شسته بودوقتی جهان گریست، عزای تو را، حسین
سوک تو کرد زلزله، چندان که خواهرتزینب فکند ولوله از «وا اخا» حسین
من زین عزا چگونه نگریم که در غمتبرخاست ناله از جگر سنگ ها، حسین
«آزاده باش باری اگر دین نداشتی»زیباترین سفارش مولای ما، حسین
از بعد قرن های فراوان هنوز همما راست رهشناس ترین رهنما، حسین
تو کشتی نجات و چراغ هدایتیدریاب مان در این شب تاریک، یا حسین
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز