شهرستان ادب: یادداشتی می‌خوانیم از امیر سلیمانی که به معرفی کتاب «مرز ما عشق است» نخستین کتاب محمدمهدی شفیعی پرداخته است:
سید محمدمهدی شفیعی متولد 1370 در اهواز از جمله شاعران جوان مستعدی است که نام وی در سال‌های اخیر بر سر زبان‌ها افتاده است. وی که تحصیلات حوزوی خود را در سطوح عالی سپری می‌کند و در کسوت روحانیت است، سال گذشته اولین کتاب اشعار خود را توسط انتشارات شهرستان ادب منتشر کرده است.
کتاب حاضر مشتمل بر چهل قطعه شعر است که عبارتند از 29 غزل و 11 رباعی. مضامین اشعار وی عاشقانه، اجتماعی و آیینی است که به فراخور مناسبت‌های مختلف هم اشعاری در کتاب گنجانده شده است.
از نکات بارزی که در بررسی اجمالی بخش غزل‌های این کتاب مشهود است، تنوع موضوعی و وزنی غزل‌هاست. تنوع موضوعی از آن جهت حائز اهمیت است که با شاعری مواجهیم که تسلط و اشراف خوبی بر زبان شعر خود دارد تا آن را هم برای شعر عاشقانه به کار ببرد و هم برای شعر مرثیه. هم شعر حماسی از او می‌خوانیم و هم شعر اجتماعی انتقادی. بررسی اوزان عروضی غزلیات حاضر هم از آن جهت مهم جلوه می‌کند که ما با شاعری هوشمند و با قریحه‌ای قوی مواجهیم که به عروض آگاه است و می‌تواند کلمات و مضامین را در وزن‌های متفاوت به نمایش بگذارد. ساده‌ترین حاصل این هنر شاعر این است که مخاطب با آسودگی خاطر می‌تواند اشعار را بی‌وقفه بخواند و با تفاوت وزن‌ها ذهنش خسته نشود و بتواند تفاوت آثار را بهتر درک کند تا بیشترین حظ و بهره را از خوانش اشعار ببرد.
زبان سالم و یکدست شفیعی حائز اهمیت است و نشان از عمق مطالعات شاعر دارد. در عین مضمون‌یابی از سلامت چینش کلمات و توجه به فرم غزل مدرن غافل نیست. آن‌چه که در زبان اشعار شفیعی بیشتر به چشم می‌آید، کلمات و اصطلاحات خاصی است که ریشه در تحصیلات وی دارد. او از علم خود در جهت پیوند با زبان شعرش بهره برده است که می‌توان آن را از نکات مهم موفقیت کار وی تلقی کرد. غزل اول و سوم کتاب وی کاملاً این نکته را تأیید می‌کند که از سواد حوزوی خود در سروده‌هایی دلنشین بهره برده است که از قضا اجتماعی هم هستند و وی سلوک شخصی خود را در شعر به نمایش گذاشته که از تقلید و تکرار به دور بوده است.
غزل اول:
در گوشه‌ای از خلوتم سجاده پهن است
در گوشه‌ای دیگر بساط باده پهن است
غزل سوم:
کسی از غیب دعوت‌نامه‌ای با خطّ خون خوانده
کسی در گوش من انّا الیهِ راجعون خوانده
شاید بهتر بود رباعی‌ها در این کتاب نگنجد و یا با تعداد بیشتری رباعی مواجه بودیم تا بتوان با بررسی دقیق‌تر اظهار نظر کرد اما در صورت حاضر می‌توان گفت کیفیت مطلوب غزل‌ها در این کتاب به نحوی است که توجه را بیشتر به سمت خود جلب می‌کند و بخش غزلیات را باید موفق‌تر و بهتر از رباعی‌ها دانست.