عاشقانه‌ای از هاتف اصفهانی

تو ای وحشی غزال و هر قدم از من رمیدن‌ها
من و این دشت بی‌پایان و بی‌حاصل دویدن‌ها

تو و یک وعده و فارغ ز من هر شب به خواب خوش
من و شب‌ها و درد انتظار و دل تپیدن‌ها

نصیحت‌های نیک اندیشی‌ات گفتیم و نشنیدی
چه‌ها تا پیشت آید زین نصیحت ناشنیدن‌ها

پر و بالم به حسرت ریخت در کنج قفس آخر
خوشا ایام آزادی و در گلشن دویدن‌ها

کنون در من اگر بیند، به خواری و غضب بیند
کجا رفت آن به روی من به شوق از شرم دیدن‌ها؟

تغافل‌های او در بزم غیرم کشته بود امشب
نبودش سوی من هاتف گر آن دزیده دیدن‌ها