غزل مرتضی جعفری تقدیم به شهدای علمی

دلهای روشن
این نخل ها بر پای تو برپاست تا صبح
این بیدها با بود تو شیداست تا صبح
طوفان اگر از شش جهت هر شب بتاز
این نخل ها ، این بیدها برجاست تا صبح
اینجا اگر نخلی بمیرد ایستادست
این شیوه ی مردانگی با ما ست تا صبح
حتی اگر بیدی بیافتد ،اوفتادست
  یک بید دیگر جای او برخواست تا صبح
جز در نماز صبحمان سر خم نکردیم
این پیله تا پروانگی زیباست تا صبح
ما شهره ایم از ابتدا در شهریاری
دل های روشن بی قرار ماست تا صبح
 مرتضی جعفری/بیست و دوم دی ماه نود