غزلی از پروانه نجاتی تقدیم به شهدای علمی

خفاش ها که نور تورا برنتافتند

درکشتنت زهرسوی عالم شتافتند

بی اعتنا به این که تو یک صبح روشنی

قلب تو را به خنجر ظلمت شکافتند

در انتشار داغ تو جوشید آسمان

باران وابر گیسوی اندوه بافتند

دستان بیقرار تودر خاک سوگوار

ریشه زدندو راه به خورشید یافتند

چشم حسود کور که مردان آفتاب

ذرات را به بارقه ی جان شکافتند

پروانه نجاتی