ترانه ای از حمید درویشی

رفتی و حلقه زده غم تو چشمای همه

می شه اسمتو شنید تو سکوت و همهمه

کی سوزونده شاخه ی سبزتو بهار من!

کی شیکسته بالتو توی اوج پر زدن؟

چی می گفتی به خدا تو با دستای قنوت؟

که شهید حق شدی، رسیدی به آرزوت

افتخار همه ای شهریار شهرمون!

راه تو راه همه اس، پر بکش به آسمون

وقت پرپر زدن و تو می دونستی و ماه

آسمونی شدن و تو می تونستی و ماه

تو رو می کشن ولی عشقتو نمی شه کشت

ما تا آخر با همیم مث انگشتای مشت