شهرستان ادب: دکتر محمود رفيعی از اساتيد گروه زبان و ادبيات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی بودند که بعد از سالها تحمل رنج جانبازی در دفاع مقدس چند روز پیش دعوت حق را لبيک گفتند و به لشگر ياران صاحب الزمان (عج) و همرزمان قديمی خويش پيوستند. شدت جراحات وارده بر ایشان و مخصوصا تیری که کنار قلب ایشان خانه کرده بود باعث شده بود به ایشان لقب «شهید زنده» بدهند.
فیلمی که مشاهده می کنید خاطرات او از نحوه جانباز شدنش در جبهه حکایت می کند و همچنین خاطره و فیلم شعرخوانی اش در دیدار با رهبر انقلاب:
دانلود کلیپ خاطره شهید رفیعی
و اما شعری که شهید رفیعی در دیدار با رهبر انقلاب خواندند غزلی بود از یکی از شاعران توانای این روزگار یعنی آقای سعید بیابانکی که از زبان جانبازان سرافراز انقلاب خطاب به رهبر انقلاب سروده شده است. آن غزل زیبا را به نقل از کتاب «چقدر پنجره» بخوانید:
«جاده»
جاده مانده است و من و این سرِ باقی مانده
رمقی نیست در این پیکرِ باقی مانده
نخل ها بی سر و شط از گل و باران خالی
هیچ کس نیست در این سنگر باقی مانده
توئی آن آتش سوزنده ی خاموش شده
منم این سردی خاکستر باقی مانده
گرچه دست و دل و چشمم همه آوار شده است
باز شرمنده ام از این سر باقی مانده
روزو شب گرم عزاداری شب بوهاییم
من و این باغچه ی پرپر باقی مانده
شعر طولانی فریاد تو کوتاه شده است
در همین اسب و همین خنجر باقی مانده
پیش کش باد به یک رنگی ات ای پاک ترین!
آخرین بیت در این دفتر باقی مانده
تا ابد مردترین باش و علمدار بمان
با توام ای یل نام آور باقی مانده!