شهرستان ادب: حدود 10 روز از پایان دومین اردوی آفتابگردان بانوان (دورۀ چهارم و تکمیلی) میگذرد، درحالیکه بانوان آفتابگردان، هنوز از آن حال و هوا خارج نشدهاند و حرفهای اساتید، شعرخوانیها، نشستهای صمیمی و حرفهای آفتابیشان را با یکدیگر مرور میکنند. جدیدترین مطلب از این دست، متعلق به خانم «نیلوفر بختیاری» است؛ او عضو دورۀ چهارم آفتابگردان است و اهل تهران. نگاه صمیمی او به اردوی اخیر آفتابگردانها را با یکدیگر میخوانیم:
گل‌ها همه آفتابگرداناند
در خانه حسن یوسفی دارم که کنار پنجره گذاشته‌امش. چند سال است که کنار پنجره است. از همان روزی که پیرمرد گل‌فروش گفت: «باید نور بخوره.» کم‌کم می‌دیدم شاخه‌هایش به سمت پنجره متمایل شده‌اند. هر چند وقت یک‌بار، گلدان را جابه‌جا می‌کردم که به یک سمت رشد نکند و برگ‌های دیگرش هم بتوانند آفتاب بگیرند، یا به قول یکی از استادان «چند پرس آفتاب بخورند.» و هر وقت خلوتی با او پیدا می‌کنم در گوشش میگویم: «حسن تو همیشه در فزون باد!»
به حسن یوسفم فکر می‌کنم و به نام مجموعۀ قیصر امین‌پور: «گل‌ها همه آفتابگرداناند...». همۀ گل‌هایی که تا به حال دیده‌ام، آفتابگردان بوده‌اند. تا به حال گل و گیاهی را ندیده‌ام که به نور پشت کند. به آدم‌ها فکر می‌کنم. و به پرده‌هایی که به قول فروغ آویختنشان آسمان را از ما می‌گیرد. اما یادم می‌آید که حتی با وجود همین پرده‌ها هم می‌توان سرود: «به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد.»
و امروز در شهرستان ادب گل‌ها همه آفتابگرداناند.
حتی از دوستان آفتابگردانی، دوست عزیزی دارم که موقع سلام می‌گوید «سلام و نور». انگار آفتابگردانها سلامشان هم نورانی‌تر است.
و اکنون دومین اردوی بانوان شاعر دورۀ چهارمی هم به پایان رسیده است. از بردن کلمۀ «پایان» حس خوبی به آدم دست نمی‌دهد؛ مگر آن‌که این پایان آبستن آغازهای دیگری باشد. و من «ستاره می‌شمرم تا که شب چه زاید باز.»
و روز دیگری می‌آید... روزی که تداعی‌کنندۀ آنچه گذشت است. صداها و نداهای دیروز در گوشم می‌پیچد. صدایی که می‌گوید «شاعر متمایز کیست؟!» و می‌گوید: «از غم قلابی نسراییم.» و صدای دیگری که می‌گوید: «آیا شعر نیمایی فقط بر هم زدن تساوی طولی مصراع‌هاست؟!» و از همین صدا ندای دیگری می‌آید که «شعر عاشقانه، شعر التماس نیست.» و صدای دیگری می‌گوید: «به امواج کلمات دقت کنیم.»
حسن یوسفم کم‌کم دارد قد می‌کشد. آفتاب به او برگ‌های تازه‌ای بخشیده. آفتاب به او بال و پر داده است. اما می‌دانم هر قدر هم که قد بکشد، همواره آفتابگردان می‌ماند. و هرچه دارد از دولت نور است.