شهرستان ادب: در نهمین سالگرد درگذشت قیصر امین‌پور، جام جم آنلاین در یک نظرسنجی برترین شعر قیصر امین‌پور را از 57 شاعر برجسته جویا شده است. تعداد این شاعران مصادف با سال‌های عمر قیصر است، چنان‌چه هنوز در میانمان بود. «این حنجره این باغ صدا را نفروشید» و «سراپا اگر زرد و پژمرده‌ایم» اشعاری هستند که در این نظرسنجی بیش از همه شاعران به آن‌ها اشاره داشتند.
اما در این میان، شعری که محمدکاظم کاظمی از آن یاد کرده است، بیش از همه جالب توجه است؛ شعری که در کتاب‌های منتشر شده از قیصر دیده نمی‌شود و از آن مهم‌تر رنگ‌وبوی ضدیت با آمریکا دارد. اگرچه زبان شاعری قیصر امین‌پور، به‌گونه‌ای نبوده است که در شعر به‌صراحت اعلام موضع کند، اما با نگاه نشانه‌شناختی می‌توان به این نکته پی برد که قیصر در این شعر به‌روشنی به مخالفت با آمریکا پرداخته است و سلاح شاعری خود را برکشیده است.
این شعر را، که محمدکاظم کاظمی برترین شعر قیصر امین‌پور دانسته است، با یکدیگر می‌خوانیم:
بیا که در دل طوفان شن روان باشیم
برای خستگی خویش، سایبان باشیم
بیا بلند بگوییم: «ما نمی‌خواهیم
نماز را بگذاریم و فکر نان باشیم»
همین خلاصۀ آیین آسمانی ماست
که حجم فرصت پرواز- آسمان- باشیم
چه خوب می‌شد اگر نام ما کبوتر بود
که روز و شب یله در اوج آسمان باشیم
نکرده‌ایم گناهی جز این که می‌خواهیم
عمیق و آبی باشیم، بی‌کران باشیم
چگونه رایت را اهتراز ممنوع است؟
چگونه در گذر باد بی‌تکان باشیم؟
تو حرف‌های صمیمانه را نمی‌فهمی
بیا که با لب شمشیر هم‌زبان باشیم