غزلی عاشورایی از محمدرضا وحیدزاده

اسب بدون سواری راهِ خیام گرفته

27 آبان 1391 14:26 | 0 نظر

| امتیاز: با 0 رای

غربت وزیده و در دشت وحشت مُقام گرفته

با هر قدم که گذارد لرزد دل حرم‌الله

یال و رکاب و تنش را خون امام گرفته

با ناله‌های نحیفش لرزاند عرش خدا را

شهزاده‌ای که به دستش بندِ لگام گرفته

عمه بیا و بگو که بابا دوباره بیاید

من تابِ حرف ندارم... عمه! صدام گرفته

خورشید رو به حضیض است، خون از افق متجلی است

مردی سیاه‌تر از شب تیغ از نیام گرفته

در آستان شکستن اِستاده عالمه‌ای که

کوه استقامت خود را از او به وام گرفته

بر رحلِ نیزه بخوان ای قرآنِ پاره که هر زخم

هم تازه از تو شده است و هم التیام گرفته

شهری که طعم عدالت از خاطرش نزدوده

داده است اجر علی را یا انتقام گرفته؟

در دست سنگ و به دل بغض، بر بام‌ها به نظاره

هر کوی گویِ شتاب از بازار شام گرفته

دنیا و آخرتی تار، وَه که چقدر می‌آید!

با استخوان خنازیر، دستی جذام‌گرفته

آماده می‌شود آرام با کینه‌ها و کنایه

شهری که هرچه در آن است بوی حرام گرفته

تصاویر پیوست

نظرات

نام الزامی می باشد

ایمیل الزامی می باشد

Website

من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز

کد امنیتی را وارد نمایید:

در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.

مطلبی در این بخش وجود ندارد

مطلبی در این بخش وجود ندارد

فراخوان دوره یازدهم آفتابگردان ها