دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم وین درد نهان سوز نهفتن نتوانم
تو گرم سخن گفتن و از جام نگاهت من مست چنانم که شنفتن نتوانم
شادم به خیال تو چو مهتاب شبانگاه گر دامن وصل تو گرفتن نتوانم
با پرتو ماه ایم و چون سایه دیوار گامی ز سر کوی تو رفتن نتوانم
دور از تو من سوخته در دامن شب ها چون شمع سحر یک مژه خفتن نتوانم
فریاد ز بی مهریت ای گل که درین باغ چون غنچه پاییز شکفتن نتوانم
ای چشم سخن گوی تو بشنو ز نگاهم دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز