این نویسنده که فوئب اسمیت نام دارد، یکی از اصلیترین قوانین قصهنویسی را آگاهانه کنار گذاشته است: معمولاً در کلاسهای داستاننویسی به افراد آموزش میدهند که چطور توجه خواننده را به خود جلب کنند، چنانکه قصه را کنار نگذارد و نخوابد! خانم اسمیت میگوید: «ما نویسندگان میکوشیم که با یک مقدمه دراماتیک، توجه افراد را برانگیزیم و سپس او را در هر پاراگراف پیش خود نگه داریم. من در کارم این روند را واژگون میکنم.»
او که قبلاً سفرنامهنویس بوده است، اولین بار با درخواست یک سازنده اپلیکیشن مخصوصِ خواب رو به رو شد که از او خواست تا مقالهاش را طوری بازنویسی کند که افراد با مطالعهاش به خواب بروند. اسمیت میگوید: «ابتدا با خودم فکر کردم که نکند مقالهام ملالآور بوده است؟» اما بعد قبول کرد که نوشتهاش را بازنویسی کند. حالا مقالههای اسمیت را شخصی بازخوانی میکند و روی اپلیکیشن و نیز سایت یوتیوب میگذارند. میلیونها نفر این مقالات سفرنامهای را میشنوند و میخوابند.
اسمیت درباره روش کارش میگوید: «داستاننویسان همیشه در ابتدای نوشتهشان تنش ایجاد میکنند اما من برعکس کار میکنم. هر چیز هیجانانگیزی در همان اول مطرح میشود و سپس سعی میکنم به آنان آرامش بدهم، ضمن آنکه خلاقیتشان را تحریک میکنم.» داستانهای خوابآور باید کاری کند که شنونده ایمیلهایش را از یاد ببرد، در عین حال نباید زیاد هیجانآور باشد. علاوه بر آن، اسمیت کلماتی را انتخاب میکند که صدایشان آزاردهنده نباشد. شاید او تنها نویسندهای باشد که خوانندگان در ستایش از کارش میگویند که هیچ وقت کل داستانش را نشنیدهاند چون خوابشان برده است!
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز