شهرستان ادب: در تازه‌ترین مطلب شعر پرونده «شعر کرونایی» شعری از «سیدعلی میری رکن‌آبادی» می‌خوانید:
شد فرصتی آماده که در خانه بمانید
یار از نفس افتاده که در خانه بمانید
سیمای دل‌انگیز شده خوش‌خبر این‌بار
جانی به طرب داده که در خانه بمانید
از جام جهان‌بین پُرانگیزه شنیدم
باز است خم باده که در خانه بمانید
ایهام ندارد سخنم نظم دقیق است
گفتم غزلی ساده که در خانه بمانید
نوروز، دگرگونه شده، جلوه‌گر عشق
دلبر شد دلداده که در خانه بمانید
از نصف جهان چشم ببستید و ز شیراز
ماندید در آباده که در خانه بمانید
از حسرت دیدار رفیقان که گذشتید
گویید به همساده که در خانه بمانید
تصنیف دعایی که شکوفا شده در باغ
گل‌کرده به سجاده که در خانه بمانید
نوروز شمایید چه در خانه چه در باغ
سروید و بس آزاده که در خانه بمانید
نوروز پذیرفته چنین پرده‌نشینی؟
یا منظره گل داده که در خانه بمانید
این گرگ که افتاده در این گلۀ آهو
بینید به قلاده که(اگر) در خانه بمانید
آرام شود بانوی دل‌بسته به بازار
با دفتر و لباده که در خانه بمانید
دل‌گیر نباشید ز عشاق در این راه
بن‌بست شده جاده که در خانه بمانید
در قافیه مانده غزل بی‌رمق من
شعر از نفس افتاده که در خانه بمانید