بوی گل محمدی | شعری متفاوت از عمران صلاحی

شهرستان ادب: شعری می‎خوانید از زنده‎یاد عمران صلاحی. توضیحات تکمیلی در ادامه می‎آید.

سرما خیال می‎کرد

با حمله و هجوم و هیاهویش

بوی گل محمدی از باغ می‎پرد

گل‎های سرخ

 دلسرد می‎شوند و فرو می‎ریزند

سرما خیال می‎کرد!

اما

گل‎های سرخ ، امروز

گل نیستند

تیغند، تیغ تیز

تیغی که کار تیغه‎ی شمشیر می‎کند

تیغی که در گلوی خزان گیر می‎کند.

شعر نیمایی بالا شعری است از مرحوم عمران صلاحی که از کتاب «پشت دریچه جهان» انتخاب شده است. کتابی که به شعرهای چاپ نشده ی عمران صلاحی اختصاص دارد و پس از فوت او توسط انتشارات مروارید منتشر شده است.

با توجه به نگاه نمادگرایانه ی عمران صلاحی در بیشتر آثار خود (یکی ازشاخص‎ترین نمونه‎ها برای این نگاه نمادگرایانه شعر عاشورایی معروف صلاحی : « بادها نوحه خوان/ بیدها/ دسته ی زنجیر زن/ لاله ها/ سینه زنان حرم باغچه/ بیدها در جنون/...» است) نمی توان تنها بهانه ی سرودن این شعر را آمدن فصل پاییز دانست و باید در ورای این نمادها (به خصوص گل محمدی) منتظر مضامین دیگری بود. تاریخ سرودن شعر این فرضیه را به نوعی اثبات می کند (21/7/59). یعنی اولین ماه جنگ تحمیلی عراق بر ایران.

پس فرض بی جایی نیست اگر این شعر را در ردیف اولین شعرهای سروده شده برای دفاع مقدس به حساب بیاوریم.