داستان کوتاهی از سیدمحمدرضا خردمندان
27 دی 1391 |
20:16
سر آخرين كوچۀ بن بست روستا ماشين را پارك مي‌كنم و پياده مي‌شوم. به خانه هاي كاه‌گلي توي كوچه نگاه مي‌كنم و با خودم مي‌گويم:«يكي از همين هاست!»
گفتگوی محمدحسین بدری با داود میرباقری
27 دی 1391 |
17:15
در درجه اول ایمان، ایمان، ایمان؛ نسبت به کاری که می‌کنند. دوم، شناخت، شناخت فضا و شرایطی که بنا است راجع به آن کار بکنند. سوم؛ تخصص، یاد گرفتن، میل به یاد گرفتن.
شعری که سعید بیابانکی به میرشکاک تقدیم کرد
27 دی 1391 |
15:36
مثل یک نعره، مثل یک فریاد/
از تهِ دره تا کمرکشِ کوه/
سربلند ایستاده بر تپه/
مثل کوهی، پلنگِ سرکشِ کوه
شعری از علی‌محمد مؤدب تقدیم به یوسفعلی میرشکاک
27 دی 1391 |
15:11
بادبان -سینه چاک توفان ها-/
دل به دریا زده است تا به ابد/
خمره خالی ست از شراب اما/
دل سفالی که مست تا به ابد
یادداشت مصطفی محدثی خراسانی دربارۀ بزرگداشت میرشکاک
27 دی 1391 |
14:39
برگزاری مراسم ساده اما با شکوه بزرگداشت یوسفعلی میرشکاک در موسسه فرهنگی اوج نشان داد که چه کارهای بزرگ و تاثیرگذاری را می‌شود با کمی سرمایه عشق و ارادت انجام داد وخونی تازه در رگ های شعر و ادبیات انقلاب به جریان انداخت و نیز غفلتی را گوش‌زد می‌کند که...
یوسفعلی میرشکاک در بزرگداشت خود چه گفت
27 دی 1391 |
10:00
34 سال است که عنوان رسمی من در میان روشنفکران، مزدوری است، اما این اهمیت ندارد. اگر روشنفکری یعنی به کیش و آئین و قوم خود پشت کردن، هرچه می‌خواهند بگویند. من روشنفکر نیستم.
نگاهی به رمان «سفر به انتهای شب» اثر لوئی فردینان سلین
26 دی 1391 |
15:28
«سلین» به راحتی موضوعات مورد علاقۀ روشنفکران غرب را مثل آزادی، عشق به میهن، برتری نژادی، برتری فرهنگی و... به باد تمسخر می‌گیرد و پوچی این تفکرات را نشان می‌دهد...
شعری از سعید بیابانکی در سوگ استاد اصغر حاج حیدری "خاسته"
26 دی 1391 |
15:25
خود را به خواب مرگ مزن اي عقاب پير!/
هرگز ز خواب مرگ كسي برنخاسته است/
چون ماه، مي‌درخشي و چون روز، روشني/
مرگ از شكوه نام سترگت نكاسته است
بازخوانی گلایۀ خاقانی در قرن ششم از آب و هوای بد تهران
26 دی 1391 |
14:41
خاک سیاه بر سر آب و هوای ری/ دور از مجاوران مکارم‌نمای ری/ در خون نشسته‌ام که چرا خوش نشسته‌اند/ این خواندگان خُلد به دوزخ‌سرای ری
بازنشر مقاله‌ای از محمد رمضانی فرخانی در دهه هفتاد
25 دی 1391 |
15:07
غزل‌های پیش از انقلاب را باید فقط تجربه‌های پراکندۀ شخصی که ویژگی‌های آن در محدودۀ «اختصاصات سبکی» شاعر آن قرار می‌گیرد به شمار آورد و نه بیشتر، و این درست نقطۀ مقابل شعر نیماست که...