یادی از غسان کنفانی

شهرستان ادب / در اخبار نبشته است بیستم / خبر اول : چند روز از سالگرد انقلاب اسلامی گذشته است و بی‌مناسبت نیست که یادی کنیم از غسان کنفانی، نویسنده مبارز فلسطینی، که با بمب‌های موساد به شهادت رسید. یک روزنامه‌ی لبنانی درباره او نوشت: «غسان تکاوری بود که هرگز گلوله‌ای شلیک نکرد و اسلحه او یک خودکار و رزم‌گاه او صفحات روزنامه بود.» با این همه، ترور او چنان برای رژیم صهیونیستی اهمیت داشت که نخست‌وزیر وقت این حکومت گفته بود: «کشتن غسان برابر با انهدام ده‌ها تانک یک گردان ارتش عرب برای ما سود داشت»

غلامرضا امامی که آثار کنفانی را به فارسی ترجمه کرده است، هفته گذشته از او یادی کرد: «اخیرا رژیم اشغالگر قدس به بنای یادبود او که در گورستان عکا نصب شده بود، نیز رحم نکرد و آن مجسمه را تخریب کرد. دوستانداران غسان اما دوباره به یاد او آن مجسمه را در باغی در عکا بنا کردند. متاسفانه جانیان زر و زور درنمی‌یابند که با تخریب یک مجسمه و با حذف یک نام نمی‌توانند جاودانگان آسمان ادب و هنر را از یاد ببرند».

جالب آن‌که به گفته این مترجم، نخستین داستان کنفانی به نام «چیزی که از بین نمی‌رود»، در ایران می‌گذرد و قصه دلدادگی راوی به لیلا، دختر مبارز فلسطینی است. لیلا خیام را دوست داشت و اشعار این شاعر ایرانی را با ترجمه عربی زمزمه می‌کرد. امامی توضیح داده است که غسان برای نگارش این کتاب به ایران نیامده است اما این قصه، داستان سفر خیالی او در زمان دکتر مصدق و زیارت مزار خیام در نیشابور است. وقتی کنفانی در 36 سالگی جان باخت، به گفته برادرش لبخندی به چهره داشت اما «انگشتانش بر درختی رو به آسمان پرتاب شده بود. گویی غسان همچنان می‌نویسد و در آسمان ادبیات هنر به ادبیات پیوسته است».