آتش | شعری از علیرضا قزوه

شهرستان ادب: در اولین مطلب شعر پرونده «شعر کرونایی» شعری از «علیرضا قزوه» می‌خوانید:

چه رازها که هدر رفت و روزها که هبا شد

چه می‌کنید اگر خاک هم پر از کرونا شد؟

اگر که سقف و ستون‌های خانه پر شد از آتش

وبال گردن ما بدتر از هزار وبا شد

چه آتشی است که افتاده در جهان‌؟ چه عذابی‌ست

شبیه صبح قیامت، شبیه روز جزا شد!

همیشه قسمت ما درد بود و داغ و جدایی

دوباره آه و غم و غصّه، سهم آینه‌ها شد

چراغ‌های توسّل! به روی دست بگیرید

به مضطران پریشان بگو که وقت دعا شد

دعا کنیم که با عقل و عشق و صبر و توکّل

هزار قفل شکست و هزار پنجره وا شد

چه دیده‌اید خدا را که شاید از پس طوفان

هزار باد موافق رفیق کشتی ما شد

ز عقل و حکمت و تقوی مدد بگیر که شاید 

کلید معجزۀ روزگار، دست شما شد