شهرستان ادب: شعر نیمایی باغ من، با فضاسازی فصل پاییز از بهترین شعرهای پاییزی و از مجموعه شعرزمستان مرحوم اخوان ثالث است. کتاب زمستان در اواسط دهه سی شمسی منتشر شد، و از شاخص‌ترین کتاب‌های شعر نو نیمائی در این دهه به‌شمار می‌رود. این کتاب بود که مهدی اخوان ثالث را شناساند و نشان داد که چهره شاعری او به هیچ یک از شاعران دیگر شبیه نیست. شعر زیبای باغ من که به کتاب‌های درسی نیز راه پیدا کرده را در ادامه می‌خوانید.
آسمانش را گرفته تنگ در آغوش ابر با آن پوستین سرد نمناکش باغ بی برگی، روز و شب تنهاست با سکوت پاک غمناکش ساز او باران، سرودش باد جامه اش شولای عریانی ست. ور جز اینش جامه ای باید، بافته بس شعله زر تار پودش باد گو بروید، یا نروید، هر چه در هر جا که خواهد یا نمی خواهد باغبان و رهگذاری نیست. باغ نومیدان، چشم در راه بهاری نیست . گر ز چشمش پرتو گرمی نمی تابد، ور به رویش برگ لبخندی نمی روید، باغ بی برگی که می گوید که زیبا نیست؟ داستان از میوه های سر به گردونسای اینک خفته در تابوت پست خاک می گوید. باغ بی برگی خنده اش خونی ست اشک آمیز . جاودان بر اسب یال افشان زردش می چمد در آن پادشاه فصل ها، پاییز .
نام الزامی می باشد
ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
Website
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز