موسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب
Menu
یادداشتی از هانیه معینیان

نماشم؛ گفتگویی با طبیعت

13 فروردین 1396 16:24 | 0 نظر
Article Rating | امتیاز: 4.88 با 8 رای
نماشم؛ گفتگویی با طبیعت

شهرستان ادب: در سیزدهمین روز فروردین معرفی کتابی میخوانید به مناسبت روز طبیعت، به قلم هانیه معینیان

نماشم از میان کتاب‌های امیری اسفندقه به کتاب‌های "چین‌کلاغ"، "کوار" و " ورمشور" شبیه است؛ از این جهت که مانند آن‌ها اسمی بومی و محلی دارد. شاید به خاطر همین است که شعرهایش به طبیعت نزدیک است و از شهر دور. این را حتی با یک نگاه به کتاب هم می‌شود فهمید بی‌آنکه آنرا باز کنی؛ تصویر خورشید و باران بر روی جلد کتاب حاکی از این جمله است:  تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
نماشم هم مانند طبیعت، چهار فصل دارد ولی فصل‌های اصلی کتاب که روزهای بیشتری را حکایت کرده‌اند "نیمایی" و "غزل" هستند.دو فصل پایانی کتاب هم مربوط به قطعه‌ها و رباعی‌هاست.اگر فهرست کتاب‌ها را مدلی ساده از موتور جستجو بدانیم نماشم یکی از بهترین فهرست‌ها را دارد؛ حتی اگر کتاب را ورق نزنی و هیچ شعری هم نخوانی همین که به فهرست کتاب نگاهی بیندازی کاملا می‌فهمی که قرار است چه شعرهایی بخوانی؛ یک فهرست موضوعی در ساختار و محتوا. اینکه نیمایی‌ها همه اول کتاب جمع شده‌اند و یا شعری درباره‌ی سفر را می‌توانی در غزلها پیدا کنی. فهرستی از تگ‌های تنها و یک کلمه‌ای.

نماشم کتاب طبیعت است؛ مانند یک کشاورز ساده و صمیمی روستایی که نه تنها همیشه از باران و جوانه و درخت و آفت حرف می‌زند بلکه وقتی که می‌خواهد از آدمها هم حرف بزند آنها را به گل و درخت و سیل و کوه و جوانه تشبیه می‌کند. چه آنجاکه ازخورشید می‌گوید:
از پس کوه برآمد 
                      خورشید 
   از پس ابر سیاه 
   برنمیآید 
   آه! 
و چه آنجا که " من " را توصیف می‌کند و از طبیعت مدد می‌گیرد: 
زیباست خفاش
   مانند قمری 
   زیباست جغد و 
               جغنه زیباست
                             مثل کبوتر 
                                        عین گنجشک... 


و حتی شاید بتوان گفت شعرهایش پیوند انسان و طبیعت است؛ چه آنجا که انسان را توصیف می‌کند و از طبیعت کمک می‌گیرد و چه آنجا که طبیعت را وصف می‌کند و از انسان یاری می‌طلبد:
تو مثل این درختی
                   سرشار 
                         از جوانه 
و 
این درخت چون توست 
                         لبریز 
                              از ترانه 
بین درخت و دختر 
ربطیست 
         شاعرانه
اسم شعر درخت است ولی آدم می‌تواند "دختر" را جایگزینش کند و یا حتی بگوید " درخت و دختر" 
نیمایی‌های نماشم بیشتر یک روایت است؛ یک داستان خیلی کوتاه و چند خطی که دارد با زبان شعر حرف می‌زند. شعرهایی که آدم را نقاش می‌کند؛ مجبورت می‌کند تصویر بسازی و کنار هم بچینی :
کنار شومینه 
روی مبل نشسته‌ست شاعر و دارد
                                     به برف می‌نگرد 
                                                       و قهوه مینوشند
عجب هوای قشنگی!
چه صبح زیبایی! 
                چه آسمان سپیدی! ...


نیمایی‌ها بیشتر از " او" می‌گویند و غزل‌ها از " من "؛ غزل‌هایی که منیت‌شان پررنگ‌‌تر است؛ من شاعر، من عاشق، من مسافر:
سردر گمم هنوز و به منزل نمی‌رسم
آن موج سرکشم که به ساحل نمی‌رسم
البته غزل‌ها هم رنگی از طبیعت گرفته‌اند:
سلام قطره‌ی باران! از آسمان چه خبر؟ 
از آن کرانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی بی‌مرز و بی‌کران چه خبر؟
زمین و اهل زمین زنده زنده می‌میرند
از آسمان؟ چه خبر از فرشتگان چه خبر؟



کانال شهرستان ادب در پیام رسان ایتا کانال بله شهرستان ادب کانال تلگرام شهرستان ادب
تصاویر پیوست
  • نماشم؛ گفتگویی با طبیعت
امتیاز دهید:
نظرات

Website

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

در حال حاضر هیچ نظری ثبت نشده است. شما می توانید اولین نفری باشید که نظر می دهید.