پاسداشت رضا اسماعيلي برگزار شد

رضا اسماعيلي در مراسمي که براي پاسداشت وي برپا شده بود، از بها ندادن به هنرمندان کشورمان، انتقاد کرد.به گزارش مهر، مراسم پاسداشت رضا اسماعيلي، شاعر و ترانه سراي انقلاب اسلامي چهارشنبه شب 17 آبان، با حضور جمعي از شعرا و نويسندگان به همت خانه سرود انقلاب اسلامي در سازمان هنري، رسانه اي اوج برگزار شد. در اين مراسم که با هدف پاسداشت 4 دهه تلاش رضا اسماعيلي برگزار شده بود، محدثي خراساني، خليل عمراني، رحيم زريان، کاظم شرفشاهي، طباطبايي و قادر طراوت پور مشاور وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي حضور داشتند.در ابتداي اين مراسم رحيم زريان، شاعر پيشکسوت با قرائت چند بيت قصيده اظهار داشت: من با اسماعيلي از ارديبهشت ماه 1361 در جلسات حوزه هنري تهران به واسطه سهيل محمودي آشنا شدم. قيصر امين پور من را به اين جلسات برد و از اين طريق توانستم با بزرگان اين حوزه آشنا شوم.وي با اشاره به توانايي هاي اسماعيلي بيان کرد: چراغ شعر مجلات شاهد در سال 1362 توسط اين شاعر روشن شد. همواره بايد از چنين افرادي که چراغ راه شهيدان انقلاب اسلامي و فداييان اين راه را روشن نگاه داشته اند ياد کرد و تقدير به عمل آورد.وي اضافه کرد: با توجه به اينکه 8 آذرماه سالگرد درگذشت سلمان هراتي و 9 آبان نيز سالگرد درگذشت قيصر امين پور است به همين منظور بنا داريم 22 آبان ماه يادماني براي اين دو بزرگوار به صورت خودجوش برگزار کنيم.

در پايان مراسم، رضا اسماعيلي، شاعر، نويسنده، منتقد و روزنامه نگار طي سخناني ضمن تشکر از برپايي چنين مراسمي گفت: انقلاب اسلامي ايران به ما هويت، آبرو و اعتبار داد. امام خميني (ره) زماني که به ايران آمدند در سخنراني خود در بهشت زهرا، فرمودند: «من آمده ام تا بزرگواري شما را حفظ کنم»، قبل از ورود امام (ره) مردم جامعه تحقير مي شدند و روز به روز به سمت غرب زدگي پيش مي رفتند، در آن زمان امام راه رهايي و نجات براي ملت ايران بود.وي با اعلام گلايه مندي از نسبت دادن کلمه سفارشي به اشعار انقلاب اسلامي، اظهار داشت: گاهي بعضي دوستان کم لطفي مي کنند و مي گويند شاعران انقلاب اسلامي که براي برخي بزرگان و شهيدان انقلاب شعر مي سرايند، سفارشي کار مي کنند و من واقعا از اين حرف ها دلم مي گيرد زيرا که هيچ وقت در زندگي ام حتي يک بيت هم شعر سفارشي نسروده ام.

وي با اعلام گلايه مندي از بها ندادن به هنرمندان در قبال ورزش و سينما اظهار داشت: چرا بايد اينگونه باشد که يک هنرمند، اديب، دانشمند و فاضل با گمنامي زندگي کند و براي گذراندن عادي زندگي اش با سختي مواجه باشد؟