خانه‎ام را بساز از اول

شهرستان ادب:  الهام عظیمی از پژوهشگران جوان، شاعران توانای اراک و همچنین از اعضای دورۀ دوم آفتابگردان‎هاست. در سالروز شهادت امام هشتم علی‎بن‎موسی‎الرضا (علیه السلام) یک غزل رضوی از خانم عظیمی می‎خوانید.

جمع افکار بی‎سرانجامم، یک کلاف پر از پریشانی‎ست

سندِ ادعای موزونم، خط دردی که روی پیشانی‎ست

دلخوری از گناه من اما، اخم روزیّ چشم‎های تو نیست

باز لبخند می‎زنی ای وای... بند بند دلم پشیمانی‎ست

بد به دل راه داده‎ام اما، تو که صاحب‎دلی محبت کن

خانه‎ام را بساز از اول، جان این چشم‎ها که بارانی‎ست

من به اندازۀ گناهانم به تو امید بسته‎ام، یعنی

عددش را کسی نمی‎داند، جزء سرمایه‎های پنهانی‎ست

غزلم را دخیل می‎بندم بر ضریحت، شکسته و بسته

گره از کار بسته‎ام بگشا، مهربان! نوبتِ غزل‎خوانی است

کاش می‎شد مرا به خود آورد، به خودی که نشسته در حرمت

چشم از گنبدت نمی‎گیرد، به  خیالش همیشه مهمانی‎ست

چند فرسنگ بی‎حرم ماندم، چند فرسنگ با من آمده‎ای

تو مرا بردی و تو آوردی... کوچه‎های دلم چراغانی‎ست

پشت دارالشفای تو این بار، تا خود صبح شعر می‎خوانم

هشت بیتم مریض آقایی، متخصص به مهر-درمانی است