ارتباط با ما | فارسی | العربية | English | Français

غزل

غزلی فاطمی از یوسف رحیمی

بهتر كه حرف كوچه ی دلواپسي نشد

05 فروردین 1392 | 21:00

مبناي روضه خواندن ما بر كنايه است/ باور كنيد روضه ی مادر نگفتني است/ وقتي كه با اشاره اي از دست مي رويم/ شرح تمام روضه كه ديگر نگفتني است

غزلی فاطمی از امید مهدی نژاد

ای کاش خاک تیره ی یثرب فدک نداشت

05 فروردین 1392 | 20:41

امید مهدی نژاد شعر فاطمی

پرواز آسمانی او را مَلک نداشت ماهی که در اطاعت خورشید، شک نداشت سنگش زدند و دست ز افشای شب نَشُست آن نور ناب، واهمه ای از محک نداشت

غزل میلاد عرفان‎پور برای شهادت حضرت صدیقه طاهره(س)

دگر نشان مزار تو را نخواهم خواست

05 فروردین 1392 | 20:38

میلاد عرفان پور شعر فاطمی

هنوز کوچه به کوچه، حکایت از مردی ست/که دستِ بسته او عاشقانه می‌لرزد/چه رفته است به دیوار و در که تا امروز/به نام تو در و دیوار خانه می‌لرزد

بهاریه ای از فرید طهماسبی

لاله‌اي گلرنگ‌تر از ما كجا دارد بهار؟

05 فروردین 1392 | 10:57

بهاریه قادر طهماسبی فرید

باز هم باز است مشتش در اقاقي‌زار ما/هر چه دست از آستين، رنگين برون آرد بهار/رنگ مي‌بازند در گلخانه ی خرداد ما/ هر چه در گلدان اُردي لاله مي‌كارد بهار

بهاریه ای از محمدعلی بهمنی

صادق ترین گواه دل تنگ ما بهار

04 فروردین 1392 | 17:59

بهاریه محمدعلی بهمنی

امسال نيز یکسره سهم شما بهار/ ما را در این زمانه چه کاریست با بهار ؟/ از پشت شیشه های کدر ، مات مانده ام/ کاین باغ رنگ ، کار خزان است یا بهار ؟

غزلی از حیدر منصوری

روزی دلم کنار درختان بهار شد

04 فروردین 1392 | 17:16

بهاریه حیدر منصوری

روزی دلم کنار درختان بهار شد مثل پرنده های غزلخوان بهار شد آنگاه روز اول باران به آسمان رو کرد و کوه و دشت و بیابان بهار شد چیزی شبیه عشق به جانم جوانه زد دل بیقرار و مست و پریشان بهار شد دل دل نبود معجزه ای در شگفت بود حتی شبانه های ...

دو عيدانه از عباس چشامي

بَه بَه! ناز نفست تازه بهارا

01 فروردین 1392 | 12:55

عباس چشامی نامه های ننوشته بهاریه

آمدن تیر بر نشانه مبارك/ روشني چشم هاي خانه مبارك/ از نفس باغ بوي عيد شنيدم/ اين نفس پرگل و ترانه مبارك

بازخوانی غزلی از زیب‌النسا، شاعرۀ هندایرانی

از شعله‌‎های آه، مرا خانه روشن است

17 اسفند 1391 | 11:33

حسن صنوبری زیب النسا

شاهزادۀ شاعرِ شیعۀ شوریدۀ هندیرانی، زینب‌النسا بیگم، متخلص به «مخفی» بانویی است که پرچم «شعر زنان و زنان شاعر» را _هرچند مخفیانه_ در سرزمین شلوغ سبک هندی تا هنوز بالا نگاه داشته است.