شعر سپيد امير تيموري

بانو سوچی!

بگو جایزه ی صلح نوبل را به من بدهند

که از وقتی عکس کودک سوخته ی میانماری را دیده ام

دارم مثل مار، به خودم می پیچم

بگو، جایزه ی صلح نوبل را اینبار به بودا بدهند

که هنوز چهار زانو نشسته

و خبر مرگ بیست هزار انسان

دل سنگش را تکان نداده

بانو سوچی!

اینبار تو از طرف همه ی کودکان سوخته!

از طرف من

به همه ی اعضای سازمان ملل جایزه ی صلح نوبل را هدیه کن

بانو سوچی!

خوب است که فرش قرمز، زیر پای تو پهن می کنند

وگر نه

خون مردم کشورت، آبروی فرش را می برد.

بانو سوچی!

اینبار من از طرف خودم

از طرف کودکان سوخته ی مردم کشورت

زودتر

به تو جایزه ی صلح نوبل را می دهم

که هنوز صلاح ندیده ای طرفداری خودت را از حقوق بشر

نشان بدهی.

*آنگ سان سوچی مدعی بودایی حقوق بشر و اهل میانمار و برند ی جایزه ی صلح نوبل است!